3 dagen als een echte backpacker!

Sorry jongens, maar aangezien het verhaal over Koh Rong toch ook weer wat langer was, plaats in deze in een aparte blog en volgt hierna (waarschijnlijk vlak na thuiskomst) mijn allerlaatste blog!

Op maandag 10 december werd de bus die ons naar Koh Rong zou brengen, om 6:45 verwacht. Vroeg eruit dus! Alles was al gepakt dus hoefde ik alleen mijn spullen die niet meegaan, naar boven te brengen, en mijn tas voor op het eiland naar beneden. Geen tijd om te ontbijten dus Peterhans had ontbijt klaar laten maken voor in de bus. Deze rit heb ik naast Chloë gezeten en dat is zoals altijd erg gezellig. De busreis verloop goed snel, alleen word ik af en toe gek van een oud dametje dat lekker luidruchtig zit te smakken en praten. Echt een vies geluid. De mensen hier vinden met open mond eten en geluid maken erg normaal. Vroeger zouden mijn zusje en ik ons hier helemaal thuis voelen maar nu erger ik me er best aan.
Met de tuktuk zijn we weer naar de haven gegaan, leuk om de stad weer even terug te zien en te herkennen. Na een korte plaspauze konden we direct de boot op. Het is een leuke, ruime boot die grotendeels overdekt is. Het was heerlijk genieten op de boot; zonnetje, windje, koud drinken en een lekker stukje kip van de BBQ met sla en stokbrood. Na een tijdje stopten we vlak voor een eiland waar we konden snorkelen. Het was heerlijk om even af te koelen in het water maar ondanks dat het nog best helder was, was er vrij weinig te zien. Na een minuut of 20 voeren we verder en kwamen rond 16.00 kwamen we steeds dichter bij het eiland. Ik voelde me echt weer even als een deelnemer in Expeditie Robinson (kan trouwens niet wachten om die afleveringen terug te zien!) die na een proef weer terugkeert naar het eiland. Wel winnaarseiland want het was echt prachtig! Een uitgestrekt zandstrand met helderblauw water, alleen ontbreken in Expeditie Robinson de hostels en restaurants die hier wel zijn. Dat vind ik overigens helemaal niet erg, want je eigen eten vangen en bereiden gaat me hier toch wel iets te ver.
Met de spullen in de arm door het water en naar het hostel. Dat is zo leuk gelegen! Op een pier, de kamers nog een verdieping hoger en je kunt helemaal rondom lopen zodat je uitzicht naar alle kanten hebt, super! We slapen in stapelbedden verdeeld over 3 verschillende slaapzalen, vreemden en bekenden door elkaar. Ik lig onder, Elianne boven mij en een vreemde jongen aan mijn voeteneind. Volgens mij zaten er gigantisch veel houtwormen in die bedden want heel de matrassen zaten onder de schilfers, best vies! Maar daar halen we even onze handen overheen, en het is weer ‘schoon’. Voor het donker werd nog even met Chloë foto’s gemaakt langs de kust. Een man die schelpjes aan zoeken was, kwam onze kant op lopen dus besloten we maar om snel weer terug te gaan voor het echt donker was. We hebben gegeten bij het hostel en aangezien ik niet echt honger had en niet van Mexicaans eten houd, koos ik voor een bananen chocolade pannenkoek. Hmm!!

Het is een heel relaxt hostel met genoeg ruimte om lekker te chillen, alleen van kletsen komt niet echt iets; de muziek staat er keihard en het is ook nog een herrie waar niemand vrolijk van wordt. Het hostel is pas sinds eind november open dus het kan best zijn dat zij ook nog aan alles moeten wennen. Uiteindelijk ben ik mijn eigen stickie met muziek gaan halen en nadat er een paar keer doorgedrukt was, begonnen Veldhuis en Kemper ‘Ik wou dat ik jou was’ te zingen. Iedereen vond het helemaal leuk om weer eens een Nederlands nummer te horen, dus begonnen we lekker mee te zingen, tot ergernis van het personeel denk ik. Ik, op mijn beurt, ergerde me aan eigen onhandigheid. Tijdens mijn eerste toiletbezoek draaide ik de verkeerde kraan open waardoor er een plens water op mijn hoofd kwam en de tweede keer stootte ik mijn hoofd tegen de deurpost. Waarom moet die deur ook zo laag zijn?! Uiteindelijk gaan we lichten eerder uit dan zou moeten omdat het personeel naar een feestje in een andere tent moet. Ik besluit met een paar mee te gaan maar waar we allemaal dachten aan een feestje waar lekker gedanst en gelachen wordt, zat iedereen hier op de grond aan lage tafeltjes, te drinken, blowen en praten. Ook relaxt maar niet helemaal wat we hoopten. Na een biertje zijn we weer teruggegaan, helemaal in het donker over het strand, met een prachtig mooie sterrenhemel boven ons. Het is zo leuk om te zien, de kleine beer die ik vanaf thuis altijd rechtop zag, zie ik hier van precies de tegenovergestelde kant. Ook de (halve) maan ligt hier op zijn rug, terwijl hij bij ons rechtop staat.
Terwijl wij ons klaarmaken om te gaan slapen, is er nog een groepje gaan nacht zwemmen en later hoorde ik dat Peterhans zijn geld uit zijn broekzak is gejat terwijl hij in het water was. Hij had die paar biertjes met 100 dollar betaald en al het wisselgeld zat in zijn zak, best een flink bedrag dus.

Ik heb deze eerste nacht lekker geslapen, ik ben alleen wakker geworden toen onze vreemde kamergenoten terugkwamen.

De volgende morgen ben ik om 7:00 uur wakker geworden. Toen eruit en naar beneden om te ontbijten. Nadat het al besteld was, hoorden we dat er geen keukenpersoneel was. Dus toen naar Sea View op aanraden van Mick, de Nederlander waar ik gisteren even mee gepraat heb. Hij ging met ons mee omdat zijn boot over een uur zou vertrekken. Baguette bacon gevraagd, baguette bacon, egg en vegetables gekregen. Bij de anderen ging het ook weer fout. Ik schaamde me tegenover Mick voor het gezeur van onze groep. Alleen reien brengt niet veel van dat soort gedoe met zich mee, wij zijn er inmiddels aan gewend… Na ontbijt spullen pakken, tanden poetsen en naar het strand. Om 9:00 uur is het dus al heet op het strand. Mick zei nog dat hij blij dat at het bewolkt was zodat hij op het strand kon liggen. Toen dacht ik nog ‘wat een gek’ maar nu snap ik hem! Met Iris duikbril en snorkel gehaald (2 dollar) voor Chloë en ons en toen met de camera het water in. Weer superleuke foto’s gemaakt en een paar visjes gezien, verder is de zee heel kaal, vlak en leeg. Saskia en Faryal kwamen bij ons liggen terwijl de rest van de groep met een boot naar mooi snorkelplekjes ging. Nadat Chloë en ik de spullen in de gaten hadden gehouden terwijl Iris, Saskia en Faryal wat gingen eten, gingen wij ook een stukje over het strand lopen en even wat drinken in een strandtent. Weer lekker gekletst samen en toen weer terug naar de handdoek. Insmeren en nog even zonnen. Daarna zijn we terug naar het hostel gegaan voor de lunch, een stokbroodje met vruchtenhagel. Ik heb nog een vol pak over dus kan voor de komende twee weken mijn brood rijk beleggen. Toen ben ik met Chloë alvast richting een ander strand gaan lopen, de andere meiden hadden nog wat besteld. Aan het einde van het eerste strand hebben we even een fotoshoot gedaan voor onze mannen (en voor onszelf natuurlijk) maar we werden steeds gestoord door twee doorgeflipte honden die als gekken achter elkaar aanrenden, blaften en vochten. Ook niet op een afstandje, steeds precies voor of achter ons! Liepen wij een stuk verder, kwamen zij ook weer. Liepen wij weer terug, liepen zij ook weer terug. Ik houd er niet van…

Helaas hebben we de andere meiden niet meer gezien en zijn we doorgelopen richting het andere strand. In onze bikini, op onze blote voeten door water, over steen, aarde, planten en insecten, door de jungle naar een supermooi, afgelegen, verlaten strand.

Wauw! Over heel het strand waren er buiten ons nog 3 andere mensen en die lagen ongeveer 300 meter verderop (zal waarschijnlijk een hele foute schatting zijn aangezien ik daar zo slecht in ben…). We moesten een soort riviertje over om op het strand te komen. Dat riviertje kom uit de bergen en vormt vlak voor het strand een soort mangrove, echt super mooi! Omdat Chloë de spullen niet echt alleen durfde te laten, zijn we om de beurt even met de snorkel het water in gegaan. Het blijft heel lang ondiep en ook hier is geen vis te bekennen. In dreef daar met mijn hoofd onder water met niets of niemand om me heen en opeens kwamen er fijne gedachten naar boven; een haai die plots een stuk verder langs zwom en mij nog niet in de gaten had. Ik werd een beetje angstig en wilde toch maar zo snel mogelijk terug naar de waterkant. Als ik hier onder water getrokken word, ziet niemand het! Onzin natuurlijk want volgens mij zitten er daar helemaal geen gevaarlijke haaien (dat is wat ik mezelf maar aanpraat) maar toch wilde ik daar niet langer blijven dobberen.
Voor de verandering gingen we hier ook nog even met onze camera op pad en heb ik wat mooie foto’s van de omgeving gemaakt. Omdat Chloë helemaal werd lek gestoken die zandvliegjes, zijn we maar weer terug naar ons eigen strand gelopen. Daar hebben we nog even relaxt gezeten voordat we zouden douchen en omkleden. De douches zitten bij de wc en hebben koud water. Het is best een beetje vies op de vloer maar ik vind het wel wat hebben. Heb nog nooit in zo’n hostel gezeten waar alles lekker basic was, het bevalt me wel moet ik zeggen.

Nienke had voorgesteld om bij de Italiaan te gaan eten aangezien wij al klaar waren voor het eten, besloten we vast te kijken wat de menukaart was en of we er met de hele groep konden eten. Bleek dat het restaurant helemaal (nog) niet open was! Op een tafeltje ligt wat eten waar we uit kunnen kiezen en dat is het, dus wij besloten om iets anders te zoeken. We kwamen bij een gezellig tent uit die bovendien ook nog eens een Nederlandse meid in de bediening heeft, dat is ook wel eens lekker! Alles ging goed met de drankjes en gerechten. Ik heb voor het eerst sinds ik in Cambodja ben een burger met friet gegeten! Hij was lekker! Ook hier was een Amaretto Cocktail, die was alleen niet zo lekker als in Sihanoukville. Heb wel besloten dat ik op het vliegveld maar een fles ga kopen. Na het eten zijn we weer terug gegaan net het hostel, ik heb nog even beneden gezeten en ben daarna naar bed gegaan. Chloë, Elianne en ik hadden het er al over gehad dat we een zonsopgang wel wilden zien en fotograferen en ik wilde eigenlijk niet wachten tot de laatste ochtend. Dus heel enthousiast heb ik de wekker om half 6 gezet. Ben benieuwd…

Nou, de wekker is dus wel afgegaan, maar heeft mij niet aangespoord om er uit daadwerkelijk uit te gaan. Ik had toch niet echt zin om in mijn eentje met mijn camera op een verlaten, nog half donder, strand te gaan zitten, aangezien Peterhans de dag ervoor van zijn geld was beroofd.

Ik heb even gewacht tot er wat meer wakker waren en toen zijn we gaan ontbijten bij het restaurantje waar we de dag ervoor gegeten hebben. Daarna vertrok een groep deel van de groep naar verre strand en ik blijf met Chloë, Ruby, Faryal en Lianne bij ons eigen strand. De snorkel wilden we nog een dag verlengen du gingen we die man nog een keer betalen. Hij keek ons zo vreemd aan, als we niets hadden betaald en die snorkels eind van de dag terug hadden gebracht, was er ook niets aan de hand. Maar eerlijk zijn is wel zo netjes. Het is niet normaal heet zo vroeg op de morgen, even zonnen is bijna niet te doen dus al snel ben ik maar het water in gegaan. Na een tijdje ben ik met Chloë richting een boot gezwommen die een eindje van de kust lag. Onderweg zijn we zeesterren tegen gekomen, waarvan een er niet helemaal klopte – hij had 4 punten in plaats van 6. We hebben een paar wit/zwarte visjes gezien, en dat was het leven onder water.
Lunchen hebben we weer bij het hostel en daarna zijn we met de camera naar de zeesterren gezwommen.

Toen het heetst van de dag voorbij was en we op het strand lagen, kwam er een grote groep kinderen aan. Ze zagen dat wij eten hadden en bleven wachten tot we ze wat gaven. Met zo’n grote groep is dat gewoon niet te doen. Er zaten twee kindjes bij die een erge huidaandoening hadden, het leek wel of ze van top tot teen verbrand waren, zo zielig! Wel fijn dat ze gewoon met de andere kinderen mee kunnen spelen. Na deze groep kinderen was het de beurt aan een waterbuffel om onze aandacht te trekken. Vanuit de verte zagen we hem langs de waterlijn lopen, log en langzaam. Wat was dat beest groot zeg! Niet te geloven. En hij loopt dat ook alsof het de gewoonste zaak van de wereld is (is het waarschijnlijk ook) en hij weet ook precies waar hij heen moet, zonder afgeleid te worden. Wauw!

Bij gebrek aan beter en een goede eerste ervaring, hebben we die avond weer bij dezelfde strandtent gegeten. We werden uitgenodigd om om 21.00 uur naar een snorkeltest te komen kijken. Drie duikers zijn Dive Master geworden en werden een soort van geëerd. Er werd een alcoholspel gedaan (zo snel mogelijk een fles opdrinken door de snorkel) ze moesten richting het water lopen (met flippers aan), daar iets pakken en vervolgens weer terug naar de start. Het was wel grappig om te zien, minder was dat één van de mannen alles er weer uitspuugde op het moment dat ik naar hem keek…

Er werd nog een spel met een doos gedaan, waarbij je je voeten op de grond moet houden en de doos met je mond moet pakken. Iedere keer wordt er een strook doos verwijdert zodat hij steeds kleiner wordt en dus ook moeilijker om te pakken. Onze Els deed weer mee – zij is altijd wel in voor een spelletje – en haalde het zelfs tot de finale!
Terug bij het hostel hebben we nog even wat gezeten en toen zijn we naar bed gegaan. Nu hebben we wel echt afgesproken om de zonsopgang te kijken, dus heb ik weer de wekker op half 6 gezet.

Nu ben ik er wel echt uitgegaan toen de wekker ging en met Iris en Chloë zaten we om kwart voor 6 netjes te wachten tot de zon op kwam. Het was nog heerlijk koeltjes en het water stond nog erg hoog. We hebben er gezeten tot de zon een eind boven de horizon gestegen was, toen was hadden we wel trek in een ontbijtje. Helaas was er nog niets open en aangezien een meisje in het hostel ons al vanaf de eerste dag had beloofd om wentelteefjes te maken, besloot ik die te nemen. Ze waren niet zoals ze in Nederland gemaakt worden (terwijl ze wel door een Nederlander gemaakt zijn) maar ze smaakten goed. Daarna zijn we naar het Franse bakkertje gegaan om iets voor op de boot te kopen. Daar duurde het nog een half uur voor de verse broodjes klaar waren. Nou, het was het wachten waard! Op de boot heb ik heerlijk van mijn broodje vruchtenhagel genoten.
Om 9.00 uur zijn we weer vertrokken naar Sihanoukville. Er stond en lekkere harde wind dus de boot wiebelde op en neer over de golven en spatte regelmatig een plens water tegen ons aan. Dat was niet voor iedereen even prettig, maar ik vond het heerlijk!

Aangekomen op Sihanoukville rook ik gelijk weer de stank van benzine en afval. Wat een verschil met het eiland. Ik vond het een geweldige ervaring en ben heel blij dat we naar Koh Rong zijn gegaan in plaats van Rabbit Island. Dat was ongetwijfeld ook lekker geweest, maar dit was naast lekker ook nog eens prachtig!

De busreis ging lekker snel en we hebben ook niet heel erg in de file bij Phnom Penh gestaan. ’s Avonds bij Blue Dolphin gegeten, het was Peterhans zijn laatste avond. We hebben een cadeautje van restaurant gekregen, t-shirt met de groepsfoto van onze shoot van Syna en Wier gekregen en eten en de foto’s van de fotoshoot van Peterhans. Daarna zijn we nog nog naar tentje gedaan om een cocktail te drinken en later ben ik nog even een kleine discotheek in gegaan met Francois, Peterhans, Nienke, Regy, Saskia, Sofia, Marieke. Was super gezellig, we hebben veel gedanst en gek gedaan. Zodra wij op de dansvloer stonden, kwamen de Cambodjanen ook dansen en stonden ons heen

Ik heb hier ook (eindelijk!!) voor de eerste keer een voorpieper bij het toilet tegen kunnen houden! Haha! Om 02.00 uur was ik weer in het guesthouse en heb lekker geslapen. Gelukkig slaapt Iris vast en wordt dus toch niet wakker van mij.

Mijn laatste blog kom ergens deze week nog online en gaat over de laatste week in de stad. Ondanks dat ik nu al zoveel weken in de stad heb gezeten, is dit ook wel weer anders dan normaal. Maar daarover volgende keer meer…