Taal- en Cultuurweek (deel 2)

Hallo lieve lezers,

Klaar voor het vervolg van de taal- en cultuurweek?

Eerste avond Siem Reap
We zijn dus aangekomen in Siem Reap. Deze stad ligt in het noordwesten van Cambodja en is al veel meer ontwikkeld dan Phnom Penh. Dat merkte ik direct toen de ’s avonds uit eten gingen. Er was een speciale “Pub Street” met allerlei leuke restaurantjes en cafeetjes. De bediening spreekt er beter Engels en lijken ook een stuk meer ervaring te hebben met gasten. Zij komen een stuk zelfverzekerder over en zijn sneller. In de restaurantjes waar we tot nu toe hebben gegeten, was de bediening erg afwachtend; de menukaart wordt uitgedeeld en vervolgens bleven ze op afstand wachten tot wij hen wenkten om een drankje te bestellen. Hier in Siem Reap namen ze zelf dat initiatief. Wat ook wel grappig is, is dat ze op de menukaart wel voorgerechten aanbieden, maar deze totaal net als voorgerechten zien. Vaak krijg je ze tegelijk of zelf na het hoofdgerecht. Ook is het onmogelijk om hier tegelijk te eten. Met zo’n grote groep is dat ook moeilijk maar er zijn bijvoorbeeld maar 1 of 2 kookpitjes en kleine pizzaovens waardoor ze hooguit 3 gerechten tegelijk kunnen maken. Gelukkig wen je eraan en ik heb ik nog nooit erg lang op mijn gerechten hoeven wachten!

Ankor Wat
Vanavond moeten we op tijd naar bed, of in ieder geval, niet al te laat gaan slapen. Ik lag wel op tijd op bed, maar heb helaas niet echt geslapen. Ik had het zo heet en de ventilator maakte een herrie maar zorgde wel voor dat kleine beetje verkoeling. Ik wilde die dus niet uitdoen of zachter zetten omdat ik dan helemaal mijn bed uit zou zweten. Deze herrie was gelukkig niet zo erg als toen tijdens de eerste nacht, vergelijk het met een helikopter die continu boven je hoofd hangt. De wekker stond op 04.30 uur omdat we 05.00 uur zouden vertrekken. Omdat ik geen zin meer had om voor het slapen gaan mijn tas in te pakken, moest ik dit in mijn verwarde slaaphoofd toestand doen. Het resultaat: sokken voor mijn sportschoenen vergeten, zonnebril vergeten en geld vergeten. Daar kon ik gelukkig snel nog voor heen en weer (weer drie trappen omhoog!) maar toen ik weer beneden kwam, merkte ik dat ik niet mijn eigen slippers aan had, maar een simpel paar dat op de kamer stond. Zo wakker was ik dus… Geen zin om wéér naar boven te gaan dus besloot ze aan te houden en te hopen dat de dag niet al te intensief zou zijn.
De frisse ochtendlucht maakte ons tuktuk ritje nog aangenamer maar het is ongelofelijk hoe snel het warm wordt, zelfs zo vroeg in de ochtend! We reden naar Angkor Wat. Angkor was in de 12de eeuw een stad met een miljoen inwoners maar werd om een onbekende reden verlaten in de 15de eeuw. Het enige wat de jungle niet heeft vernietigd zijn de tempels omdat dit de enige gebouwen waren in steen. De bekendste is evenwel de Angkor Wat, het is één van de grootste en mooiste tempel van het complex. Wij gingen ze zonsopgang kijken, dat schijnt erg indrukwekkend te zijn. Op mijn badslippers door het vochtige gras om een mooi plekje te zoeken, heerlijk! Helaas stonden we eerst aan de verkeerde kant van het pad zodat we niet echt mooi uitzicht hadden, dus zijn we na de tip van Iris en Saskia snel naar de overkant gegaan om nog een paar mooie plaatjes te schieten. Dat is gelukt!
Ondertussen werd het steeds heter en heter en in no time was mij hele shirt alweer nat. Oh ja, ook zoiets wat ik weer was vergeten: een shirt met mouwen. Gelukkig kon ik er één van Marieke lenen, wat ik uiteindelijk best lullig vond aangezien ik er lekker ik heb zitten zweten…
Na deze tempel ook van binnen te hebben gekeken, hebben we nog twee andere tempels bezocht. De Bayon is een tempel die momenteel bestaat uit 37 gezichten die een mengsel vormen van Boeddhisme en Hindoeïsme. Angkor Thom is de andere tempel, die deel verwoest is door de wilde groei van het jungle. Hier is ook een deel van de film Tomb Raider opgenomen.

Hoe mooi het ook was, in de hitte was het niet te houden dus zijn we terug gegaan naar Siem Riep om te lunchen. Het is niet ver lopen terug naar het hotel maar we waren zo moe dat we de tuktuk namen. Natuurlijk afdingen tot een mooi bedrag en instappen maar! Helaas werkte de navigatiesystemen van de chauffeurs niet echt, dus reden ze twee keer verkeerd. Gelukkig letten wij goed op. De rest van de middag heb ik na een verfrissende koude (vrijwillig) douche doorgebracht bij Chloë en Ruby op de kamer, waar we erg gezellige meidengesprekken hebben gevoerd…

Dr. Fish
’s Avonds zijn we naar een cocktailbar geweest die midden in de markt lag. De markt hebben we later nog bezocht en natuurlijk kon ik het ook hier niet laten om wat te kopen: een jurkje en een waaier; wat was die waaier een goede keus! Omdat ik al eerder had gezien dat we voor een prikkie zo’n doctor Fish behandeling konden doen, ben gaan rondvragen wie nog meer interesse had. Uiteindelijk zijn we met z’n vieren met onze voeten die bak in gegaan. OH MY GOD, dat kriebelde, niet normaal! Voeten in het water, voeten weer eruit, weer erin, toch maar weer eruit. Ik kan het gevoel niet echt omschrijven, het kriebelde gewoon heel erg. Na een paar minuten raakte ik eraan gewend en vond ik het niet bijzonder genoeg meer, ik wilde meer! Gelukkig was er ook nog een tweede bak met veel grotere vissen, spannend! Twee van ons bleven veilig bij de babyvisjes en Saskia en ik waagden ons aan de nieuwe bak met vissen. Zo vies als je er teveel bij nadenkt, die vissen vinden het gewoon lekker om dode huidcellen van iemands voeten af te peuzelen… We hadden een flink stuk gelopen die dag, dus echt fris was het niet! Blij dat ik geen Dr. Fish visje ben! Deze grotere beestjes hapten wel iets harder en ook dit was weer even wennen. Ik vond het eigenlijk wel lekker, je kon hier duidelijk voelen dat ze aan je voeten aan het sabbelen waren, heel grappig! Dit avontuurtje duurde 20 minuten en toen ik mijn voeten uit het water haalde, waren gewoon witter dan de rest van mijn benen! Charming maar niet heus, maar ik had het niet willen missen!

Cultural Village
Die avond hoefden we geen wekker te zetten en heb ik zo heerlijk geslapen! Om 13.00 uur hadden we het tweede deel van de taalcursus, gegeven door Wonder, onze gids tijdens de dagen in Siem Riep. Wat een drukke, irritante vent is dat zeg! Vol energie, maar op een vervelende manier. Hij blijft dingen herhalen tot iemand antwoord geeft en vaak verstaan we niet eens wat hij zegt. De taalcursus was dus ook erg chaotisch en in een half uur hebben we al meer woorden en zinnen geleerd dan onze eerste les van Sina. Onze motivatie was al snel weg maar Wonder bleef maar gaan…
Om 14.00 gingen we naar Cultural Village, waar 19 dorpen zijn nagebootst om de cultuur van Cambodja te kunnen weergeven. Jammer genoeg was dit park een stuk mooier en schoner dan de werkelijkheid. Er stonden bijvoorbeeld huisjes op het water, met veel groen eromheen, prachtig! Zoiets zou ik wel als vakantiehuisje willen (in een iets minder warm land dan). De echte armoede zoals we die tot nu toe hebben gezien, is nergens terug te vinden. In de Boeddha speeltuin hebben Saskia ons lekker even als kinderen gedragen; gekke foto’s bij, in of op de Boeddha’s en op de schommel. Daarna was het tijd om een voorstelling van een Cambodjaanse bruiloft te zien. Dat was wel erg grappig en Elsbeth uit onze groep werd naar voren gehaald om mee te spelen, dat maakte de hele show nog 10x leuker! Na die voorstelling hebben we er nog twee bekeken en toen waren we er wel een beetje klaar mee. De humor is zo flauw en alles was in Khmer (Cambodjaanse taal) dus we verstonden/snapten er niets van.
Een deel van onze groep heeft na dit park nog een concert bezocht en de rest, waaronder ik, hebben in een trendy tent gegeten. Daarna nog heel even de markt over, om weer vroeg naar bed te gaan voor die lange, lange terugreis…

Hel-bus
Wat was dat vreselijk! Zo’n busreis heb ik echt nog nooit meegemaakt. Het was een hele oude bus, sommige ventilatieluikjes boven de stoelen vielen van ellende uit elkaar. Ondanks dat we vaste plekken hadden, stopte de chauffeur ons helemaal achterin de bus. De overige busreizigers bestonden uit Cambodjaanse vrouwen, niet de doorsnee vrouwen die we zien, maar zeg maar de aso’s. Schreeuwen, en herrie maken, zo irritant. De hele achterste rij van de bus had geen ventilatie en aangezien de motor zicht precies onder ons stond, werd het al snel heter en heter. Die kleine luikjes konden daar echt niet tegenop. Daarnaast bleven die luikjes ook niet goed staan dus ze op je gezicht richten was onmogelijk. Gelukkig had ik kleine haarklipjes bij me waarmee we ze nog enigszins vast konden zetten. Mijn luikje richtte ik op de achterste rij, zij zouden anders echt smelten en Iris en ik deelden samen die van haar. Wat was dat knus; onze gezichten dicht bij elkaar om allebei een stroom “frisse” lucht te vangen maar ondertussen kleefden onze blote armen zowat aan elkaar vast… BAH! Al was het verder heel gezellig samen.
Van te voren weten we niet wanneer de chauffeur een pauze inlast. We werden steeds gaarder, slomer en futlozer, ons afvragen hoe lang we het nog zouden trekken. Gelukkig stopten we precies op het goede moment, net als een pan knakworstjes die net voor het kookpunt van het vuur gehaald wordt. Frisse lucht!!! Wat waren we daar aan toe. Gelijk een blikje Cola gekocht om het vocht- en energie level weer een beetje op pijl te brengen. Het toilet was ook hier weer aan hanger, ik word steeds handiger in dat hurken!
Uiteindelijk hebben we die reis nog een stop gemaakt, wat er voor zorgde dat we toch nog levend die broeikas konden verlaten aan het eind van de dag. Snel een lekkere koude douche (ik kan me echt mijn behoefte aan een warme douche niet meer voorstellen!), even chillen en lekker uit eten bij de Blue Dolphin, het favoriete restaurant van onze begeleider Peterhans.

Paleis
Inmiddels is het maandag en ben ik precies een hele week in Cambodja. Vandaag de laatste dag van de taal- en cultuurweek. We begonnen bij het paleis, wat ik de eerste avond van buitenaf al had gezien. We gingen nu van binnen kijken. Als ik heel eerlijk ben, vond ik dat niet echt interessant. Het grootste deel van het paleis was afgesloten, waarschijnlijk had dit te maken met de dood van de koning. Er waren een paar tempels en bij één konden we naar binnen. Daar lagen honderden kostbaarheden die van de koning zijn geweest. Wat is daar vooral het mooist vond… de vele ventilatoren die voor een heerlijk fris windje zorgden. Gewoon doen alsof al die potjes en kopjes mooi zijn, heeft vast niemand door…
Russische markt
Na het paleis gingen we met de tuktuk naar de Russische Markt, een heel ander soort markt dan de Central Marktet waar we eerder geweest zijn. Hier hadden ze heel veel kraampjes met huishoudspullen, auto-onderdelen, houten schilderijen en vooral ook veel eten. Vies eten! De kippen, vissen en ander vlees liggen open en bloot op de kraampjes. Het stonk als een gek maar toch kon ik het niet laten om even met mijn hoofd erboven te hangen om te zien hoe zo’n afgehakte kop er nou uitziet. Uiteindelijk heb ik een paar All-Stars (hele echte) gekocht en verder kon ik nog niet echt slagen. Heb wel iets moois gezien voor in de slaapkamer thuis, dus moet later nog eens terug.
Omdat ik met een groepje bij de KFC (hoop niet dat ze de kippen van de markt hebben gebruikt) heb gezeten, waren we te laat terug bij de rest van groep. Gelukkig stond Sina op ons te wachten om ons naar het guesthouse terug te brengen. De afspraak was dat hij ons 13.45 uur weer op kwam halen om ons naar de monniken tempel te brengen. Inmiddels ben ik al aardig gewend aan de mentaliteit hier, laat komen is eerder regel dan uitzondering. Om 14.15 werden we door een andere chauffeur opgehaald.

Monniken
Het bezoeken van de tempel was wel één van de meest interessante dingen die we gedaan hebben. Dat kwam ook omdat Sina er veel over vertelde. Hij heeft zelf ook een tijd in dat klooster gezeten en deelde zijn persoonlijke ervaringen met ons. Wat ik wel grappig vond, is dat alle monniken monnik zijn geworden om er zelf beter van te worden, niet omdat ze toegewijd zijn aan het Boeddhisme. Ik dacht namelijk dat monniken daar echt bewust voor kozen. De waarheid is dat de monniken veelal van het platteland zijn, hun familie hun school niet meer kan betalen en zij zelf ook niet in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Door monnik te worden, heb je onderdag, staat iedereen voor elkaar klaar (de samenhorigheid is erg groot) en kun je studeren. Nu lijkt het misschien mooier dan het is want de regels voor monniken zijn heel streng. Zij gaan ook de straat op om te bedelen voor eten en alles wat ze krijgen, moeten ze delen met een ander. De kamers lijken een beetje op studentenhuizen zoals wij ze in Nederland kennen, alleen zijn deze wel kleiner. Momenteel zitten er rond de 35 monniken in de tempel en zij delen twee toiletten en een klein douchegedeelte met zijn allen. Sina heeft ons verteld over de kleding, en ons voorgedaan hoe je de doeken moet dragen. Dat is nog een heel karwei. Daarna werden we gezegend door een monnik die al sinds 1981 monnik is. Eerst moesten we voor hem bidden en daarna zegende hij ons, besprenkelde ons met water en toen kregen we allemaal een armbandje om. Het was echt heel leuk en interessant.

Party!!
Na het bezoek van de tempel kregen we de tijd om te douchen en op te frissen, om vervolgens uit eten te gaan en de dag af te sluiten met karaoke. Chloë en ik trokken ons Cambodjaanse olifantenjurkje aan, het scheen best een chique tent te zijn. Het was een gigantisch groot gebouw met verschillende kamers waar gezelschappen ongestoord mee kunnen blèren met de muziek. Omdat we elkaar nog steeds niet echt goed kennen, hadden we niet echt zin om onze valse klanken in het openbaar te laten horen. Er was een groep Cambodjanen en die beginnen gelijk te zingen. Ik denk dat het 5 minuten heel geduurd voor bijna iedereen over zijn schaamte heen was, zelfs ik! We hebben het zo leuk gehad met elkaar. Af en toe meezingen met de onmogelijke Khmer liedjes, met zijn allen de Macarena dansen en vooral heel veel lachen! Het was een geweldige avond.

Vanaf morgen begint onze echte stage dus zullen mijn verhalen vast minder lang zijn, maar ik blijf mijn ervaringen met jullie delen!

Veel liefs en tot de volgende blog!