Anderhalve dag aan ervaringen
Door: Nina
Blijf op de hoogte en volg Nina
07 November 2012 | Cambodja, Phnom-Penh
Lieve vrienden, familie en alle andere nieuwsgierigen,
Ik ga jullie vast waarschuwen, mijn blog is veel langer geworden dan de bedoeling was… Ook wel te verwachten van mij natuurlijk, ik praat altijd veel!
Vertrek
Tijd voor een update over deze eerste anderhalve dag. Gisteren om half 3 zijn we aangekomen in ons guesthouse. Daar is een lange reis aan vooraf gegaan.
Om half 6 werden we op Schiphol verwacht om in te checken. Pim bracht mij en als verrassing kwamen mijn moeder, Cora en Rochelle om me uit te zwaaien… Super lief! Over het afscheid zelf zal ik maar niet te veel vertellen, dat was nogal emotioneel. Maar zodra ik in het vliegtuig zat, besefte ik ook direct dat het avontuur nu echt begonnen was. Eerst naar Parijs, waar we drieënhalf uur moesten wachten. Vervolgens de lange vlucht van 11 uur naar Ho Chi Minh. Ik zag erg op tegen die vlucht omdat ik altijd last krijg van onrustige benen wat het onmogelijk maakt om een beetje lekker in die stoel te kunnen zitten. Maar, wonder boven wonder heb ik daar totaal geen last van gehad, van mijn oren en de kou al evenmin. De vlucht is heel goed verlopen, behalve dat Chloë en ik niet echt konden slapen. Het was wel grappig, want op een gegeven moment moesten we van de stewardessen de raampjes dicht doen, zodat het “nacht” was. Het was op ons horloge nog gewoon overdag, Nederlandse tijd. We moesten natuurlijk voorbereid worden op de 6 uur verder in de tijd. Op het moment dat we landden, was het alweer ochtend maar voor ons gevoel nog niet natuurlijk. Helaas moesten we op Ho Chi Minh 5,5 uur wachten voor de vlucht naar Phnom Penh. Gelukkig vonden we al snel wat bankjes waar we languit op konden liggen en even konden slapen. Het is ook maar EVEN gelukt. Al snel begonnen de luidsprekers in onverstaanbaar Vietnamees te tetteren, serieus om de halve minuut met zo´n hard DUNG DUNG DUUUUUNG toontje vooraf. Jammer voor ons. Het laatste stuk naar Phnom Penh moesten we met een klein vliegtuigje (2x2 stoelen) wat toch wel even spannend was. Niets aan de hand natuurlijk.
Aankomst
Eenmaal geland moesten alle papieren voor het visum ingevuld en betaald worden en toen we eindelijk klaar waren, konden we snel de koffers/tassen pakken en naar buiten waar Nienke, onze begeleidster ons op stond te wachten. Super grappig want we werden met de Tuktuk naar het guesthouse gebracht. Dat was nogal proppen met al onze bagage erbij. De rit duurde een half uur want het was zo ontzettend druk op de weg; brommers, busjes, auto’s, motors en zelfs fietsen! Allemaal door elkaar, geen richting aangeven, gewoon toeteren dat je eraan komt, en gaan met die banaan! Je moet er gewoon niet teveel bij stilstaan.
Toen we aankwamen waren Iris, Ellen, Elianne, Faryal, Sofia en Saskia er al. We waren best moe, en vies van de reis dus hebben we lekker gedoucht en daarna een heerlijk koud glas cola gedronken. Ons guesthouse zit aan een drukke staat en bestaat uit een paar bij elke geraapte panden die met trappen en gangen met elkaar verbonden worden. Echt zoals je soms in films ziet (alleen zijn die vast luxer). De hitte is onbeschrijflijk, maar als ik vertel dat je schone, droge kleding in mum van tijd weer helemaal klam en nattig zijn, heb je er vast wel een beeld bij. Ik vroeg mezelf even een moment af waar ik aan begonnen was. Zeven weken lang!!
Eerste avond
Nienke was inmiddels weer terug om Paulien op te halen, die had een vlucht na ons. We zijn met z’n allen uit eten geweest in een restaurant bij ons in de buurt en daarna ben ik met een deel van de groep nog een stukje gaan lopen. We kwamen bij het paleis, waar de Ex-koning van Cambodja opgebaard ligt, hij is 3 weken geleden overleden en ligt dan 3 maanden opgebaard. Op een scherm was zijn tombe te zien en allemaal biddende monniken. Buiten op het plein waren heel veel mensen die ook aan het bidden waren, een kaarsje aanstaken of die iets probeerden te verkopen. Overal waar mensen zijn, zijn hier ook verkopers. Het was best indrukwekkend maar je valt natuurlijk heel erg op al groep blanke vrouwen.
Op de weg terug naar het guesthouse wilde ik nog een flesje water kopen voor op de kamer. Heel handig hier: de prijzen zijn in Amerikaanse dollar, maar je krijgt dus ook wisselgeld terug in Riel. Dat is Khmer geld en die hebben bedragen onder de 1 dollar. Ik had die dag natuurlijk net geld gepind en liep dus met best grote bedragen in mijn tasje. Ik kocht voor mij en Iris een flesje water, voor 2100 Riel (2000 Riel is 0,50 dollar) dus ik gaf een briefje van 2000 Riel en zocht naar 100 Riel, niet te vinden. De man in de winkel gebaarde dat het wel goed was, maar ik wilde gewoon betalen. Jaaaaa, gevonden! Ik wil dat briefje aan hem geven, maar Iris roept, “Nee Nien! Dat is 100 dollar!” De ogen van die man werden gigantisch groot en reageerde “Wow, that’s big!”. De man naast hem kon zijn ogen ook niet geloven en ik was zooooo blij dat Iris naast me stond. Dat was een heel duur (€ 80,-) watertje geworden!
Terug bij het guesthouse ging het merendeel naar de kamer maar Sofia, Iris en ik hebben nog een potje yatzee gedaan. Rond 22.00 uur gingen we naar bed, ik deel een kamer met Iris. We waren echt van plan om te gaan slapen maar hebben uiteindelijk nog bijna 3 uur liggen kletsen. Gezellig, maar dat merkte ik de volgende ochtend toch wel.
De eerste nacht was erg fijn…. NOT! Ten eerste hadden we een vreselijke kamer; klein, muf, heet, geen raam en dus geen frisse lucht en een ventilator die een geluid maakt alsof het stortregent. Bah! Naast die ventilator was er nog iets wat een enorme herrie maakt, dat klonk als een zware storm. Het is dat ik nog een oordopje in had, anders had ik echt heel de nacht wakker gelegen…
Ontdekkingstocht
9.00 uur ontbijten en daarna moesten we in groepjes een paar opdrachten uitvoeren om de wat beter te leren kennen. Oh My God!! Wat een hitte! Je wilt als toerist niet nóg meer opvallen door er te bloot bij te lopen, maar het was echt niet te doen anders. Chloë, Ruby en ik waren een groepje en onze eerste opdracht was om de Wat Phnom te bezoeken en een aapje te zoeken. Zelf met de kaart die we meekregen, was het nog lastig om die te vinden maar uiteindelijk toch geslaagd. Schoenen uit, tempel in, even hurken voor alle kaarsen en beelden en toen op zoek naar de aap, nog geen idee wat die aap precies inhield. Bij een kraampje met beelden van apen maar even gevraagd we werden naar de achterkant van de tempel gestuurd. Ja hoor! Een kooi met twee aapjes, leuk! Wij natuurlijk een foto proberen te maken maar het is ook nooit goed, ik wilde nog net iets dichterbij om zijn koppie er mooi op te krijgen… graait dat beest ineens heel snel naar mijn hand. Kon hem op tijd wegtrekken maar ik schrok me echt kapot! Snel op naar de volgende opdracht: verstuur een kaartje op het postkantoor. Weer lekker omlopen maar toch ook deze opdracht kunnen voltooien: kaartje naar Pim! Ik ben benieuwd wanneer die aankomt. Toen moesten we naar de boulevard om een foto te nemen van de fitness apparaten. De Cambodjanen schijnen daar elke ochtend van 6 tot 7 oefeningen te doen. Wij waren zo klaar met dat lopen in de hitte dat we een tuktuk namen. Het is alleen zo jammer dat ze niet echt snappen wat je bedoelt. “Fitness, boulevard… Gym?” en tegelijkertijd met mijn armen en benen oefeningen voordoen. Maar ze snapten het al. Fitness Center. Nee, niet center, aan de boulevard. Maar goed, toch maar ingestapt. Wat een perfecte keus was dat; even in de schaduw en een heerlijk windje. Toen zagen we ineens die apparaten staan op de boulevard, dus ik tik die man aan, zo van “hier is het!”. Maar hij schudde heftig nee want we moesten ergens anders zijn. Nou ja, dan maar blijven zitten, misschien is er wel iets anders nog. We reden verder en verder en opeens sloeg hij weer af de stad in dus wij dachten, waar zijn we aan begonnen!? Toen bleek dat die man ook niet precies wist waar het was dus dat werd keren en vragen aan collega chauffeurs en weer keren en weer vragen… Tot we er waren! Een fitness center. Ja, een beetje zielig voor hem maar daar moesten we toch echt niet zijn. Chloë uitgestapt om toch even een foto ervan te maken, terwijl ik vroeg of hij ons weer terug naar de boulevard wilde brengen. “Oke, what time?” “Uhhh now?” Toen keek hij me even raar aan, maar stapte toch weer op zijn brommertje en bracht ons weer heel de weg terug naar de goede bestemming. Was een leuk avontuurtje.
Toen we uiteindelijk wel bij de juiste fitness waren aangekomen en foto´s aan het maken waren, zagen we Iris ineens. Zij, Saskia en Sofia hadden met lunch besteld en aangezien wij ook best honger en dorst hadden, besloten we ons bij hem te voegen. We moesten om 14.00 uur weer bij het guesthouse verzamelen en daarna hadden we de rest van de middag vrij te besteden. De meiden die al een dag eerder aangekomen waren, hadden de Central Market bezocht en raadden ons dat ook aan. Wij daarheen, lopend, best een eind! De markt was echt groot, heel veel kleding, elektronica, tassen, sjaals, schoenen maar vooral sieraden! Niet normaal, allemaal zilver en glitters, bling bling. Ik heb zo´n wijde soort katoenen broek gekocht. Zo lelijk dat het eigenlijk leuk is maar vooral lekker voor hier. Toen we eigenlijk op het punt van weggaan stonden, kwamen we ineens lang een kraam met allemaal pruiken. Elsbeth kwam op het idee om voor de gein allemaal zo’n pruik op te zetten en een foto te maken. Maar toen we eenmaal zo’n pruik op hadden, stond het toch wel heel grappig allemaal. We hebben zoveel pruiken geprobeerd en uiteindelijk konden we natuurlijk niet meer zonder iets te kopen weglopen. Dus hebben we met z’n vieren een pruik gekocht, voor 15 dollar per stuk, echt geen geld en altijd leuk voor een fout feestje toch. Ik weet in ieder geval dat bruin haar me toch best goed staat!
Alsof we nog niet genoeg gedaan hadden die dag, ook nog even een manicure van 2 dollar. We hebben een uur gezeten, echt leuk! Lekker kletsen met elkaar en proberen een praatje met die vrouwen te maken. Lukt niet echt want ze zijn heel slecht in Engels. Toen ik zei dat ik uit Holland kwam, kwam een van de vrouwen enthousiast naar ons toe maar toen ik het herhaalde, bleek dat je Finland verstond… Lijkt ook zo op elkaar!
Nieuwe kamer!
Toen we terug kwamen, bleek dat we mochten verhuizen naar een nieuwe kamer. Geweldig! Het enige mindere was dat we 2 verdiepingen omhoog moesten klimmen met al onze spullen. Weer alle kleding nat, haha! Maar: een kamer met airco en een raam! Het is alleen erg benauwd en het ruikt nog muf. In het gebouw tegenover ons zijn ze aan het verbouwen en dus het is gigantisch stoffig. Maar ik ben blij want het is 100x beter dan de vorige kamer. Gelijk lekker een koude douche genomen en op tijd mijn bed in. Morgen begint de Taal- en Cultuurweek maar dat bewaar ik voor de volgende blog!
Liefs, Nina
Ik ga jullie vast waarschuwen, mijn blog is veel langer geworden dan de bedoeling was… Ook wel te verwachten van mij natuurlijk, ik praat altijd veel!
Vertrek
Tijd voor een update over deze eerste anderhalve dag. Gisteren om half 3 zijn we aangekomen in ons guesthouse. Daar is een lange reis aan vooraf gegaan.
Om half 6 werden we op Schiphol verwacht om in te checken. Pim bracht mij en als verrassing kwamen mijn moeder, Cora en Rochelle om me uit te zwaaien… Super lief! Over het afscheid zelf zal ik maar niet te veel vertellen, dat was nogal emotioneel. Maar zodra ik in het vliegtuig zat, besefte ik ook direct dat het avontuur nu echt begonnen was. Eerst naar Parijs, waar we drieënhalf uur moesten wachten. Vervolgens de lange vlucht van 11 uur naar Ho Chi Minh. Ik zag erg op tegen die vlucht omdat ik altijd last krijg van onrustige benen wat het onmogelijk maakt om een beetje lekker in die stoel te kunnen zitten. Maar, wonder boven wonder heb ik daar totaal geen last van gehad, van mijn oren en de kou al evenmin. De vlucht is heel goed verlopen, behalve dat Chloë en ik niet echt konden slapen. Het was wel grappig, want op een gegeven moment moesten we van de stewardessen de raampjes dicht doen, zodat het “nacht” was. Het was op ons horloge nog gewoon overdag, Nederlandse tijd. We moesten natuurlijk voorbereid worden op de 6 uur verder in de tijd. Op het moment dat we landden, was het alweer ochtend maar voor ons gevoel nog niet natuurlijk. Helaas moesten we op Ho Chi Minh 5,5 uur wachten voor de vlucht naar Phnom Penh. Gelukkig vonden we al snel wat bankjes waar we languit op konden liggen en even konden slapen. Het is ook maar EVEN gelukt. Al snel begonnen de luidsprekers in onverstaanbaar Vietnamees te tetteren, serieus om de halve minuut met zo´n hard DUNG DUNG DUUUUUNG toontje vooraf. Jammer voor ons. Het laatste stuk naar Phnom Penh moesten we met een klein vliegtuigje (2x2 stoelen) wat toch wel even spannend was. Niets aan de hand natuurlijk.
Aankomst
Eenmaal geland moesten alle papieren voor het visum ingevuld en betaald worden en toen we eindelijk klaar waren, konden we snel de koffers/tassen pakken en naar buiten waar Nienke, onze begeleidster ons op stond te wachten. Super grappig want we werden met de Tuktuk naar het guesthouse gebracht. Dat was nogal proppen met al onze bagage erbij. De rit duurde een half uur want het was zo ontzettend druk op de weg; brommers, busjes, auto’s, motors en zelfs fietsen! Allemaal door elkaar, geen richting aangeven, gewoon toeteren dat je eraan komt, en gaan met die banaan! Je moet er gewoon niet teveel bij stilstaan.
Toen we aankwamen waren Iris, Ellen, Elianne, Faryal, Sofia en Saskia er al. We waren best moe, en vies van de reis dus hebben we lekker gedoucht en daarna een heerlijk koud glas cola gedronken. Ons guesthouse zit aan een drukke staat en bestaat uit een paar bij elke geraapte panden die met trappen en gangen met elkaar verbonden worden. Echt zoals je soms in films ziet (alleen zijn die vast luxer). De hitte is onbeschrijflijk, maar als ik vertel dat je schone, droge kleding in mum van tijd weer helemaal klam en nattig zijn, heb je er vast wel een beeld bij. Ik vroeg mezelf even een moment af waar ik aan begonnen was. Zeven weken lang!!
Eerste avond
Nienke was inmiddels weer terug om Paulien op te halen, die had een vlucht na ons. We zijn met z’n allen uit eten geweest in een restaurant bij ons in de buurt en daarna ben ik met een deel van de groep nog een stukje gaan lopen. We kwamen bij het paleis, waar de Ex-koning van Cambodja opgebaard ligt, hij is 3 weken geleden overleden en ligt dan 3 maanden opgebaard. Op een scherm was zijn tombe te zien en allemaal biddende monniken. Buiten op het plein waren heel veel mensen die ook aan het bidden waren, een kaarsje aanstaken of die iets probeerden te verkopen. Overal waar mensen zijn, zijn hier ook verkopers. Het was best indrukwekkend maar je valt natuurlijk heel erg op al groep blanke vrouwen.
Op de weg terug naar het guesthouse wilde ik nog een flesje water kopen voor op de kamer. Heel handig hier: de prijzen zijn in Amerikaanse dollar, maar je krijgt dus ook wisselgeld terug in Riel. Dat is Khmer geld en die hebben bedragen onder de 1 dollar. Ik had die dag natuurlijk net geld gepind en liep dus met best grote bedragen in mijn tasje. Ik kocht voor mij en Iris een flesje water, voor 2100 Riel (2000 Riel is 0,50 dollar) dus ik gaf een briefje van 2000 Riel en zocht naar 100 Riel, niet te vinden. De man in de winkel gebaarde dat het wel goed was, maar ik wilde gewoon betalen. Jaaaaa, gevonden! Ik wil dat briefje aan hem geven, maar Iris roept, “Nee Nien! Dat is 100 dollar!” De ogen van die man werden gigantisch groot en reageerde “Wow, that’s big!”. De man naast hem kon zijn ogen ook niet geloven en ik was zooooo blij dat Iris naast me stond. Dat was een heel duur (€ 80,-) watertje geworden!
Terug bij het guesthouse ging het merendeel naar de kamer maar Sofia, Iris en ik hebben nog een potje yatzee gedaan. Rond 22.00 uur gingen we naar bed, ik deel een kamer met Iris. We waren echt van plan om te gaan slapen maar hebben uiteindelijk nog bijna 3 uur liggen kletsen. Gezellig, maar dat merkte ik de volgende ochtend toch wel.
De eerste nacht was erg fijn…. NOT! Ten eerste hadden we een vreselijke kamer; klein, muf, heet, geen raam en dus geen frisse lucht en een ventilator die een geluid maakt alsof het stortregent. Bah! Naast die ventilator was er nog iets wat een enorme herrie maakt, dat klonk als een zware storm. Het is dat ik nog een oordopje in had, anders had ik echt heel de nacht wakker gelegen…
Ontdekkingstocht
9.00 uur ontbijten en daarna moesten we in groepjes een paar opdrachten uitvoeren om de wat beter te leren kennen. Oh My God!! Wat een hitte! Je wilt als toerist niet nóg meer opvallen door er te bloot bij te lopen, maar het was echt niet te doen anders. Chloë, Ruby en ik waren een groepje en onze eerste opdracht was om de Wat Phnom te bezoeken en een aapje te zoeken. Zelf met de kaart die we meekregen, was het nog lastig om die te vinden maar uiteindelijk toch geslaagd. Schoenen uit, tempel in, even hurken voor alle kaarsen en beelden en toen op zoek naar de aap, nog geen idee wat die aap precies inhield. Bij een kraampje met beelden van apen maar even gevraagd we werden naar de achterkant van de tempel gestuurd. Ja hoor! Een kooi met twee aapjes, leuk! Wij natuurlijk een foto proberen te maken maar het is ook nooit goed, ik wilde nog net iets dichterbij om zijn koppie er mooi op te krijgen… graait dat beest ineens heel snel naar mijn hand. Kon hem op tijd wegtrekken maar ik schrok me echt kapot! Snel op naar de volgende opdracht: verstuur een kaartje op het postkantoor. Weer lekker omlopen maar toch ook deze opdracht kunnen voltooien: kaartje naar Pim! Ik ben benieuwd wanneer die aankomt. Toen moesten we naar de boulevard om een foto te nemen van de fitness apparaten. De Cambodjanen schijnen daar elke ochtend van 6 tot 7 oefeningen te doen. Wij waren zo klaar met dat lopen in de hitte dat we een tuktuk namen. Het is alleen zo jammer dat ze niet echt snappen wat je bedoelt. “Fitness, boulevard… Gym?” en tegelijkertijd met mijn armen en benen oefeningen voordoen. Maar ze snapten het al. Fitness Center. Nee, niet center, aan de boulevard. Maar goed, toch maar ingestapt. Wat een perfecte keus was dat; even in de schaduw en een heerlijk windje. Toen zagen we ineens die apparaten staan op de boulevard, dus ik tik die man aan, zo van “hier is het!”. Maar hij schudde heftig nee want we moesten ergens anders zijn. Nou ja, dan maar blijven zitten, misschien is er wel iets anders nog. We reden verder en verder en opeens sloeg hij weer af de stad in dus wij dachten, waar zijn we aan begonnen!? Toen bleek dat die man ook niet precies wist waar het was dus dat werd keren en vragen aan collega chauffeurs en weer keren en weer vragen… Tot we er waren! Een fitness center. Ja, een beetje zielig voor hem maar daar moesten we toch echt niet zijn. Chloë uitgestapt om toch even een foto ervan te maken, terwijl ik vroeg of hij ons weer terug naar de boulevard wilde brengen. “Oke, what time?” “Uhhh now?” Toen keek hij me even raar aan, maar stapte toch weer op zijn brommertje en bracht ons weer heel de weg terug naar de goede bestemming. Was een leuk avontuurtje.
Toen we uiteindelijk wel bij de juiste fitness waren aangekomen en foto´s aan het maken waren, zagen we Iris ineens. Zij, Saskia en Sofia hadden met lunch besteld en aangezien wij ook best honger en dorst hadden, besloten we ons bij hem te voegen. We moesten om 14.00 uur weer bij het guesthouse verzamelen en daarna hadden we de rest van de middag vrij te besteden. De meiden die al een dag eerder aangekomen waren, hadden de Central Market bezocht en raadden ons dat ook aan. Wij daarheen, lopend, best een eind! De markt was echt groot, heel veel kleding, elektronica, tassen, sjaals, schoenen maar vooral sieraden! Niet normaal, allemaal zilver en glitters, bling bling. Ik heb zo´n wijde soort katoenen broek gekocht. Zo lelijk dat het eigenlijk leuk is maar vooral lekker voor hier. Toen we eigenlijk op het punt van weggaan stonden, kwamen we ineens lang een kraam met allemaal pruiken. Elsbeth kwam op het idee om voor de gein allemaal zo’n pruik op te zetten en een foto te maken. Maar toen we eenmaal zo’n pruik op hadden, stond het toch wel heel grappig allemaal. We hebben zoveel pruiken geprobeerd en uiteindelijk konden we natuurlijk niet meer zonder iets te kopen weglopen. Dus hebben we met z’n vieren een pruik gekocht, voor 15 dollar per stuk, echt geen geld en altijd leuk voor een fout feestje toch. Ik weet in ieder geval dat bruin haar me toch best goed staat!
Alsof we nog niet genoeg gedaan hadden die dag, ook nog even een manicure van 2 dollar. We hebben een uur gezeten, echt leuk! Lekker kletsen met elkaar en proberen een praatje met die vrouwen te maken. Lukt niet echt want ze zijn heel slecht in Engels. Toen ik zei dat ik uit Holland kwam, kwam een van de vrouwen enthousiast naar ons toe maar toen ik het herhaalde, bleek dat je Finland verstond… Lijkt ook zo op elkaar!
Nieuwe kamer!
Toen we terug kwamen, bleek dat we mochten verhuizen naar een nieuwe kamer. Geweldig! Het enige mindere was dat we 2 verdiepingen omhoog moesten klimmen met al onze spullen. Weer alle kleding nat, haha! Maar: een kamer met airco en een raam! Het is alleen erg benauwd en het ruikt nog muf. In het gebouw tegenover ons zijn ze aan het verbouwen en dus het is gigantisch stoffig. Maar ik ben blij want het is 100x beter dan de vorige kamer. Gelijk lekker een koude douche genomen en op tijd mijn bed in. Morgen begint de Taal- en Cultuurweek maar dat bewaar ik voor de volgende blog!
Liefs, Nina
-
07 November 2012 - 15:14
Daisy:
Haha! Prachtig geschreven Nien, alsof er ik zelf bij ben geweest :-D
Klinkt nu al geweldig! Behalve dat 2x2 stoelen vliegtuigje dan...
En apart ook dat we gewoon steeds kunnen whatsappen hihih, alleen uhh niet meer midden in ONZE nachten hier hoor ;-)
Kijk nu al uit naar je volgende verslag!
Dikke kus
-X- -
07 November 2012 - 15:43
Denise Van Drunen:
Hoi Nina, Heel leuk om je blog te lezen!
Heel veel plezier met dit avontuur.
Gr. Denise -
07 November 2012 - 15:58
Danielle:
Klinkt al super leuk! Zou je zo op komen zoeken! :D -
07 November 2012 - 15:59
Ellen Van Evelingen:
Geweldig verhaal en herkenbaar als je daar geweest bent.
-
07 November 2012 - 16:16
Lilian:
Leuk om te lezen Nien en geloof mij nou: het is nooit te lang!! xx -
07 November 2012 - 16:36
Oma(an Boot:
Als wij lezen wat je al beleefd heb denken wij dat je al op de terugweg bent.
geintje) heell hartelijk bedankt we hebben het met veel aandacht gelezen.
Ergens ben je een goudvink dat je dit mag meemaken. Kusjes Opa en Oma -
07 November 2012 - 16:49
Linda Gr.:
Jeetje Nien wat hebben jullie al veel gedaan in die korte tijd en wat zit je in een totaal andere wereld! Ik geloof dat we niet bang hoeven te zijn dat je je gaat vervelen ;-). Superleuk om te lezen!XX -
07 November 2012 - 16:51
Henk:
Ik wil ook zo'n pruik!!! -
07 November 2012 - 16:56
Ancita Mulder :
Wat een leuk verslag,dat doe je bijzonder goed.
HEel veel plezier toe gewenst .
BEn benieuwd naar het volgende avontuur. -
07 November 2012 - 17:49
Wendy R:
Echt een Nina-Verhaal! Helemaal leuk! :) Dikke kus! -
07 November 2012 - 18:30
Jasper Piena:
He Nina, superleuk om je verhalen te lezen. Veel plezier daar en ben nu al benieuwd naar je nieuwe avonturen ;) -
07 November 2012 - 23:12
Peterhans:
Ha Nina, Belevenissen genoeg! Na een paar dagen wen je vanzelf aan de warmte :-) heel leuk om te lezen hoe het je de eerste dagen vergaat. Dat komt helemaal goed. Veel plezier in Siem Reap!
Groetjes
Peterhans -
08 November 2012 - 08:06
Ria:
Ontzettend leuk geschreven ik ben gelijk zelf in cambodja je moet boeken gaan schrijven. Ha ,ha.
Nou we zullen wel een beetje kou die kant op sturen en geef ons maar wat van die warmte terug. -
08 November 2012 - 22:09
Joelle:
Nina!!!
Wat leuk om te lezen, zoals je het guesthouse omschrijft, inderdaad net als in een film. Zo stel ik het me helemaal voor. En wat een reis heb je al achter de rug, met die tuktuk, zo gaaf!! Ik heb het gevoel als ik alles zo lees dat je al heel lang weg bent. Hier gaat het leven op de gewone manier door en jij ontdekt heerlijk de wereld!!! Geniet ervan hoor!! ( maar dat doe je wel...!!)
Ik blijf je volgen en denk aan je! Heb net expeditie Robinson gekeken en mis het sms-en! Zal niet zeggen wie eruit is hoor!
Tot mails xxx -
09 November 2012 - 18:22
W.linse:
Hallo Nina,
Met grote interesse jouw reisverslag gelezen.
Als bezoeker van topische landen komt het mij en oma allemaal erg bekend voor.
Wij hopen , dat jouw buikklachten over zijn en niet meer terugkomen.
Wij blijven je volgen....pas goed op jezelf.
Liefs "oma en opa". -
11 November 2012 - 15:43
Eric:
Haha geweldig om te lezen Nien!! X Eric
-
11 November 2012 - 15:43
Eric:
Haha geweldig om te lezen Nien!! X Eric
