Mijn eigen Expeditie Robinson

Eerlijk gezegd had ik verwacht dat het na de taal- en cultuurweek wel wat rustiger zou worden. Daar was dus niets van waar.

Omschakelen
Dinsdag 13 november is onze stage officieel begonnen. We startten de ochtend met een groepsgesprek met Nienke om de komende dagen door te nemen. Voor mij is het nog niet zo heel druk omdat ik een hoop informatie via Internet kan vinden en nog geen afspraken met de lokale bevolking hoef te maken. Na het gesprek konden we aan de slag. Bijna iedereen begon fanatiek op de laptop te ‘werken’ maar als snel bleek dat de meesten toch liever aan hun blog werkten en/of foto’s wilden bekijken. Ik natuurlijk ook!
Na mijn blog even kort voor mezelf in kaart gebracht wat ik allemaal moest doen en welke informatie/bronnen ik daarvoor nodig had. Toen vond ik het wel genoeg. Het was zo lastig om na zo’n intensieve, interessante week ineens serieus aan je project te moeten werken. Gelukkig hoorde ik Lianne en Marieke over een Spa waar ze heen wilden. Ik ook! Even bij de receptie gevraagd wat een goede Spa zat; tegenover ons guesthouse zit er één maar dat schijnt nogal een vreemd zaakje te zijn…
We werden naar de boulevard gestuurd en vonden de spa al snel. Het bleek vrij prijzig (voor Cambodjaanse begrippen) maar het zag er professioneel uit en dus hadden we wel 15 dollar (15 dollar maar!) over voor een uur durende full body massage. Jammer genoeg konden we niet met zijn 3en op een kamer dus ik lag alleen. Ik kon me nog niet goed echt ontspannen dus probeerde ik maar aan niets te denken. Onmogelijke taak voor mij, ik denk namelijk veel te veel! Het was een heerlijke massage en helemaal ontspannen stapten we weer naar buiten. Misschien was ik iets te ontspannen want ook hier vergat ik de mooie witte badslippers uit te doen en mijn eigen slippers aan te trekken.

Spiermaag
’s Avonds gingen we bij een Japanner eten. Niemand was er nog geweest maar een paar meiden vonden het er mooi uitzien, dus het was het proberen waard. Dat hadden we beter niet kunnen doen… Echt alles, maar dan ook werkelijk alles ging fout! Drankjes snapten ze niet; ze herhaalden wel wat we bestelden, maar met zo’n toon dat ze volgens mij nog niet begrepen wat we wilden. “Fresh Lemon Juice please”. “Fwesh Lemo Juw?”, was het antwoord. Dan maar aanwijzen. Je begrijpt dat als dat bij ongeveer 15 man gebeurt, het niet echt opschiet allemaal. In die tijd konden wij nog even de kaart met de gerechten bestuderen. Heel onduidelijk allemaal, rare kopjes en geen beschrijving van het gerecht, dus werd het een beetje gokken. Onder het kopje ‘chicken’ stond ‘Gizzard’. Wij hadden geen idee wat het was dus vroegen we het de bedienden. Natuurlijk wisten die het niet, dus probeerden we het te raden door delen van ons lichaam aan te wijzen. Ja hoor, gizzard was borst! Dat leek me wel wat. De jongen kwam langs om de gerechten op te nemen. Als bijgerecht wilde ik wel rijst dus bestelde heel netjes “Steamed Rice and Gizzard please”.
“Steam Wice?”
“Yes, steamed Rice”. Om het wat makkelijker te maken wees ik het nog even aan.
“Steam Wice?” kreeg ik weer als antwoord. Ik dus weer knikken, wat snapt hij hier niet aan? Vervolgens zei hij iets wat leek op een keus binnen die rijst, iets van medium verstond ik. Ja, doe maar medium dan, prima! Maar daar snapte hij weer niets van. Pfff!
Gelukkig kwam ober nummer twee om ons uit de brand te helpen.
“I WANT STEAMED RICE AND GIZZARD PLEASE”. Wonder boven wonder ging dat in één keer goed. Tussen het opnemen van de gerechten en het krijgen ervan door, kwamen er toch wel wat vragen over de Gizzard naar boven; het kon ook eigenlijk haast geen borst zijn, bedacht ik me. Maar goed, het is ook wel eens leuk me te laten verrassen. Helaas kon niet iedereen wachten tot het moment supreme, dus werd google erbij gehaald. Geschrokken gezichten bevestigden waar ik al bang voor was, we kregen geen normaal kippengerecht. Ik werd een beetje bang! Voor het gerecht op tafel stond, wist ik wat er straks op mijn bord zou liggen: Spiermaag van de kip! Wat heb ik mezelf aangedaan. En daar kwam het… aan een spiesje. Een paar kleine, donkerroodbruin uitziende bonkjes vlees. Getver! Maar ik vond het lullig om er helemaal niets van te eten dus uit respect (en misschien ook een beetje nieuwsgierigheid) stak ik zo’n bonkje in mijn mond. De eerste paar seconden was het eigenlijk best lekker, daarna proefde ik de ijzersmaak van bloed en besefte ik weer wat ik in mijn mond had. Tijd om door te slikken. Leuke ervaring, maar verder dat ene stukje ben ik niet gekomen. Voor de gein ook nog een de zeewiersoep van Elsbeth geproefd, heel vies! Gelukkig werden er nog wel een paar lekkere hapjes op tafel gezet maar naar die tent hoef ik nooit meer terug.

De volgende dag was eerlijk gezegd ook nog niet heel productief. Ik heb wel een begin gemaakt aan mijn personeelshandboek en met Sina mijn idee besproken om monniken te betrekken bij het guesthouse. Zij willen immers toch niet hun hele leven monnik blijven maar net als ons een baan vinden om weer in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Hij werd er helemaal enthousiast van. Binnenkort dus nog een bezoekje aan de tempel brengen. We hebben met zijn vijven geluncht in een tentje aan de boulevard, het waait daar zo lekker, en ’s avonds zijn we in een nieuw restaurantje gaan eten, waar ze een lief, klein, gezellig tuintje hadden. De dag ervoor hebben we onze keuzes al doorgegeven dus we kregen ons eten verrassend snel en het was ook nog eens erg lekker. Een goede compensatie voor de avond ervoor… Daarna nog gezellig met Paulien en Faryal een filmpje gekeken en voor het slapen nog even gekletst bij Chloë en Ruby.

Markt
Donderdag heb ik meer gedaan aan de opdrachten. Een hoop zaken die in een Nederlands personeelshandboek vermeld staan, zijn (nog) niet aan de orde in Cambodja. Ik moet dus goed uitzoeken wat wel en wat niet vermeld moet worden. We hebben weer met zijn allen aan de rivier geluncht met lekkere broodjes en fruit. Een man die met nog een paar mannen naast onze groep zat, zag al ons eten en begon een beetje irritant te bedelen. Toen we weer weggingen, bleek het tasje van Lianne te zijn gestolen, waar haar camera in zat! Niemand heeft die mannen iets zien pakken of überhaupt weg zien gaan, echt bizar!
Ik ben nog even met Paulien naar de New Market gegaan omdat ik nog een zwembroekje voor bij de waterval nodig had, we mogen daar namelijk niet in bikini zwemmen (zijn de mannen niet gewend…). Het begon hard te regenen en aangezien het dak soms alleen bestaat uit een zeil, droop overal regen naar binnen en was het zigzaggen door de paden. Wat kunnen die verkopers zeuren daar! “Hi lady, wanna buy somesiiiiiiing?”. Op het moment dat we besloten om het stiekem te filmen, was het ineens stil. Jammer! Uiteindelijk een broekje gevonden voor 2 dollar en toen zag ik ineens houten schilderijen die perfect in de slaapkamer thuis passen. Nou, vertel maar wat 2 exemplaren kosten. 80 dollar! Ik had ongeveer 40 dollar in mijn hoofd. Helaas wilde de verkoopster ze echt niet zakken dus besloot ik eerst maar een Pim te vragen wat hij ervoor wilde betalen. Die avond weer lekker uit eten geweest, en op tijd proberen te slapen.
Slapen is hier trouwens niet te doen, althans, niet op onze kamer. Pal naast ons raam beginnen de mannen om 06.00u met een drilboor en een hamer cement uit te boren/hakken. Uitslapen zit er dus helaas niet in.

Tarantula
Vrijdag was onze laatste dag in Phnom Penh voor ons avontuur in de jungle. Ik wilde ontbijten met een heerlijk stokbroodje met vruchtenhagel. Helaas weten de mieren de zoetigheid overal te vinden, dus heb ik me meer bezig gehouden met die mieren, dan met mijn lekkere broodje. Met Nienke even een gesprek gehad over de stand van zaken; ze vonden dat we al lekker bezig zijn geweest. Omdat we niet weer in ons guesthouse aan de drukke vieze straat wilden werken, besloten Paulien en ik om naar een restaurantje te gaan. Dat was echt stukken beter! Lekker gewerkt en ook erg gezellig gekletst tussendoor. Voor onze laatste avond had Nienke weer bij het Romdeng Restaurant gereserveerd. De eerste keer was al niet zo’n succes dus de meerderheid wilde liever ergens anders eten. Pech voor ons. Gelukkig hebben we daar wel een klein avontuurtje beleefd. Een ouder stel naast ons hoorde ons praten over gerechten en vroeg op uitdagende toon of we toch wel tarantula gingen eten. “Uuuuuh??” Nou, dat was misschien niet eens zo’n gek idee. Ik had in Nederland al wel voor mezelf besloten dat ik best een stukje spin zou willen proberen, maar had niet verwacht dat dat moment zo onverwacht zou komen. Om het allemaal nog iets spectaculairder te maken, kwam één van de obers met een levende tarantula langs. Die wilde ik wel vasthouden, ik had alleen niet verwacht dat hij hem zo snel en onvoorzichtig op mijn hand zou gooien. Maar hij bleef netjes zitten en voelde lekker zacht aan. Nog geen 10 minuten later arriveerde er een bordje met 3 heerlijke gefrituurde tarantula’s. Gelijk werden er door iedereen foto’s van gemaakt en begonnen we aan de pootjes te knagen. Die smaakten eigenlijk nergens naar. Wat voor mijn gevoel nog het meest in de buurt komt, zijn takjes. Een pootje was voor mij niet genoeg en aangezien zijn lijf me net iets te dik was, koos ik voor een kontje. Ook hier was het buitenste laagje best goed te doen maar al snel werd de rest melig en probeerde ik het snel weer door te slikken. Je moet ook echt je gedachten op nul zetten want als je denkt aan wat je eet, komt het niet goed. Het was wel heel grappig, want nog geen 10 minuten nadat de spinnen op tafel stonden, had iedereen een foto of update op facebook geplaatst. Een duidelijke social media verslaving, haha! Helaas waren de overige gerechten die we besteld hadden, niet lekker maar voor het eerst sinds we in Cambodja zijn, is het helemaal goed gegaan met de rekening. Allemaal een apart bedrag en allemaal apart wisselgeld terug, perfect!

Zaterdag hebben we het grootste deel van de dag in de bus naar Siem Reap gezeten. Gelukkig wilde de mevrouw van ons guesthouse een aanvulling betalen zodat we in een luxer bus konden zitten dan de eerste keer. Dat scheelde zoveel! Er was een toilet aanwezig en ook de airco werkte goed.
Na aankomst ben ik nog even met Paulien en Iris het centrum in gegaan en kwamen we op een markt waar we nog niet eerder geweest waren. Allemaal leuke kraampjes. We hebben zelfs donuts gekocht, die waren heerlijk! Daar heb ik ook – eindelijk – een nieuwe schoudertas gevonden. Mijn oude was veel te klein en stond op kapot gaan. Ook hier kwam ik die schilderijen tegen dus heb ik maar even onderhandeld en ze toch gelukkig nog voor een leuk bedrag kunnen kopen. We hadden nog wat tijd voor de tuktuk chauffeur ons weer op kwam halen, dus gingen we nog iets drinken in een tentje zitten waar je echt heel goedkoop kon eten en drinken. Misschien leuk voor het avondeten, dachten we! Uiteindelijk zijn we daar ook met zijn allen gaan eten, een typisch simpel Cambodjaans tentje met allerlei soorten gerechten, voor een prikkie! Erg vroeg naar bed want de volgende ochtend gingen we ook vroeg op pad naar de jungle.

Aangezien dit alweer een heel verhaal is geworden, bewaar ik de jungle avonturen voor mijn volgende blog. Ik hoop dat jullie nog steeds met veel plezier mijn verhalen lezen! Tot de volgende keer!