In the jungle!

Daar is hij dan, mijn avonturen in de jungle! Veel plezier weer met lezen!

Zondag ochtend moesten we om half 7 ontbijten om daarna met de een busje richting de jungle te vertrekken. Ik heb heerlijk geslapen; het zijn lekkere matrassen met heerlijke lakens. Ik was al een paar dagen super verkouden dus ook vanmorgen moest ik ongeveer 6 keer achter elkaar niesen. Blijkbaar klonk het nogal herkenbaar en aantrekkelijk want binnen een minuut hoorden we een gekko voor ons raam reageren. Ik had sjans! Helaas kan ik het niesen niet opwekken dus heb ik hem flink afgewezen… Daarnaast heb ik natuurlijk al een leuke vriend!

Door mijn ogen
Voor onderweg hoefden we alleen een rugzak mee te nemen, de bus zou onze slaap- en overige spullen naar onze verblijfplaatsen brengen. Voor we naar de jungle reden, wilde Wonder, die de komende dagen onze gids is, nog een tempel laten zien. Onderweg daarheen heb ik lekker naar buiten gekeken en van het landschap genoten. Het is zo’n mooi gezicht. Weg van de vieze stad lijkt ieder stukje grond een privé tentoonstelling. Kinderen spelen met de huisdieren of vermaken zich met hun kleine broertje of zusje. Allemaal op blote voetjes en met blote billetjes. Die dragen ze niet omdat ze dan gemakkelijk hun behoeften kunnen doen. De meeste huizen hebben geen normaal toilet maar een gat in de grond. Of ze doen het gewoon waar het ze op dat moment uitkomt.
Honden slapen op de trap of voor het huis, rook stijgt op van kleine stapels brandend afval. Kippen en hanen rennen vrolijk rond en de runderen staan vredig te grazen, sommigen vrij, sommigen vastgebonden aan een touw van ongeveer 4 meter.
Onder de huizen staan werktuigen, auto’s, fietsen en/of scooters en de mensen liggen lekker te luieren in de hangmat. Andere bewoners zitten op de trap voor de ingang van hun huis wat naar buiten te staren en ik vraag me af wat zij de hele dag zullen doen.
Rijst ligt te drogen en ik vind het bijzonder dat de kippen en andere dieren daar netjes van afblijven.
Er zijn rieten huizen, houten huizen en stenen huizen, vaak zonder deur, soms met. De frisse geur van al het groen dat ik voorbij zie komen, wordt overheerst door het constante lucht van stof, vermengd met een rooklucht.
Het is stil in de bus. De meesten slapen of doen er een poging toe. Een enkeling leest een boek of luistert muziek. Ik kijk nieuwsgierig naar buiten, ik wil niets missen deze totaal andere wereld dan ik gewend ben. Ik vind het zo mooi. Zo snel als de bus langs alle huizen rijdt, krijg ik toch een kijkje in het leven van de mensen hier. Ondanks wat we zien, blijft het gissen naar het werkelijke verhaal van al deze gezinnen. Ik baal dat we niet kunnen stoppen!

De tempel
De tempel was mooi maar ook deze is net als de andere zo gericht op toeristen dat het onmogelijk was om rustig rond te kijken. De smalle houden paden die door de tempel lopen, zorgen ervoor dat we constant op moeten passen om anderen niet voor de voeten te lopen. Helaas ben ik de naam van de tempel vergeten (eerlijk gezegd heb ik hem nooit gehoord).

De tocht begint
Vervolgens reden we weer een stuk terug en opeens stopten we voor een huis. Daar begon het. Allemaal uitstappen en lopen maar. Het was een heel klein dorpje maar als snel kwamen we in afgelegen gebieden, liepen we tussen rijstvelden door met af en toe en klein huisje. Het was echt héél heet en er waren heel veel rode mieren en insecten. Omdat de beplanting af en toe best hoog was, konden we niet goed zien waar we liepen. Op een smal stukje tussen de velden door, verloor ik bijna mijn evenwicht maar gelukkig kon iemand me nog op tijd grijpen. Twee seconden later viel een meisje dat de tocht met ons meeliep wel in een kuil. Ze verdween helemaal! We moesten zo hard lachen omdat het er echt grappig uitzag en gelukkig had ze niks. We hebben twee uur gelopen voor het tijd was voor de lunch. Twee mannen die ons de komende dagen vergezellen, liepen te zeulen met het eten en liters water. We voelden ons een beetje schuldig maar de mannen bleken er niet zoveel moeite mee te hebben. Eenmaal neergestreken op een grote stenen grond onder de bomen, merkten we pas hoe warm het was; het zweet bleef maar komen. Gelukkig waren we allemaal net zo erg aan toe, dus niemand die het echt erg vond. We rijst of een sandwich, het was goed te doen. Even bijkomen en toen weer verder voor het volgende stuk, dat zou volgens Wonder nog anderhalf uur duren. We kwamen steeds dichter bij de berg die we zouden beklimmen, de Kulen Mountain, en eenmaal daar, was de klim ook echt pittig. Steile hellingen, grote, soms gladde, stenen en veel vocht doordat de omgeving steeds meer op de rimboe ging lijken. Af en toe moesten we een klein riviertje oversteken en konden we onze polsen even gezicht even nat maken. De mannen gingen er met kleding en al in, even afkoelen. Na anderhalf uur, bleek dat we vanaf dat punt nog anderhalf uur moesten lopen dus de moet zakte ons een beetje in de schoenen. Uiteindelijk kwamen we aan bij de tempel, dat was het doel van de eerste dag. Het was een mooi gezicht maar eigenlijk niet heel anders dan de anderen tempels die we al gezien hadden. Er was geregeld dat degenen die wilden, met een Japanese Buffalo naar onze homestay gebracht konden worden. De bikkels konden het laatste stuk lopen. Aangezien mij die Japanese Buffalo wel spannend leek, koos ik daarvoor. Helaas was die buffalo niet helemaal wat ik verwacht had. Ik dacht aan zo’n stoer dier met mega horens die onze kar vooruit zou trekken. Het was een soort tractor met daaraan een kar. Ondanks dat het geen dier was, was het wel een spannende ervaring. We mochten erin klimmen maar de weg die we moesten volgen was zo smal en vol met watertjes waar hij, naar ons idee, met geen mogelijkheid doorheen zou komen. Het bleek al snel dat we gelijk hadden. Die kar kwam vast te zitten in de blubber en wij konden er weer uit. Een stuk vooruit lopen en de kar kwam met veel opspattend water vrij. Wij weer in die kar en toen kon het echte avontuur beginnen. Bobbels, heuvels, stenen, greppels, alles hebben we gehad. Af en toe hingen we zo schuin dat we nog net niet omkiepten. Helaas voor onze benen, billen en armen was het een pijnlijke ervaring en stapten we na een half uur helemaal beurs uit.

Eerste overnachting
De homestay was gelukkig best relaxt. We hadden een eigen gebouw maar we met z’n allen sliepen en ook was er een gewoon zittoilet en een hangtoilet, voor de liefhebbers. We moesten onszelf wel met een emmertje douchen. Leek me ook wel leuk! Eerst even wat frisdrank gedronken en vervolgens een bedje gezocht. De matjes zijn maar 3 cm dik dus dat was wel even afzien. Aangezien het binnen een halfuur al donker zou worden, besloten Chloë en ik samen te douchen. Dat was echt grappig! Stonden we daar naakt in dat hokje, elkaars kleding vasthoudend en om de beurt onszelf lekker klungelig insmeren en afspoelen, leuk! Daarna nog even wachten op het avondeten, ze hadden daar echt hun best op gedaan. Intussen ontdekten we een vieze grote spin op onze muur maar Wonder zei dat die geen kwaad deed omdat hij daar toch de hele nacht zou zitten…
Het eten was echt op z’n Cambodjaans: allemaal op een matje, in kleermakerszit op de grond. Lekker biertje op (mijn tweede sinds ik in Cambodja ben) en daarna tanden poetsen en onder de klamboe. Ik was al bang dat slapen een drama zou worden als ik geen oordoppen had; pratende meiden, keihard piepende krekels, blaffende honden en nog meer onbekende geluiden. Ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen en mijn oordopjes in te doen. Ik waarschuwde Chloë alvast dat ik waarschijnlijk niets meer zou horen. Achteraf bleek dat ook te kloppen. Eerste oordopje in: de geluiden vervagen, dat is al prettig! Tweede oordopje in: dood en doodstil! Ik was gewoon verbaasd. Heb ook niets meegekregen van de keiharde regen en onweer die nacht. Ben alleen wakker geworden van Wonder die een dekentje onder mijn klamboe schoof. Ik moest gelijk weer naar de wc. In mijn uppie naar buiten met mijn zaklamp. “Good morning”, zeiden de mannen die allemaal nog wakker waren. Ik had geen idee hoe laat het was maar morning hoopte ik niet, dus antwoordde ik maar met “Good night”. De rest van de nacht ik heb ik heerlijk doorgeslapen.

Dag 2
De volgende ochtend was er om half 8 ontbijt. Wonder was lekker bezig op zijn 2-pits kookstelletje en één voor één kregen we geroosterd brood met twee gebakken eitjes. Dat brood smaakte naar meer dus hebben we ons allemaal vol zitten proppen. Dikke laag suiker erop (energie voor de wandeling) en smullen maar!
Na het ontbijt was het tijd voor vertrek en begonnen we aan een wandeling naar een verborgen tempel die twee uur zou duren.
Gelukkig was deze route een stuk vlakker wat wandeling een stuk minder heftig maakte dan die van de dag ervoor, al voelde ik al aardig wat spierpijn in mijn benen. We staken leuke watertjes over en liepen af en toe over hele smalle stukjes weg, dan leek het echt of we midden in de jungle waren. Met de insecten valt het gelukkig ook mee, op de mierensnelwegen die ons pad regelmatig kruisen na dan. Ook de rode mieren zijn hier sterk vertegenwoordigd, ik ben weer lekker in mijn nek en armen gestoken. Ik had eigenlijk verwacht dat ik om de haverklap wel zou schrikken van een gigantische spin naast het pad, of dat we uit moesten kijken voor de webben waar we in kunnen lopen. Ik heb er dan wel één gegeten en vastgehouden, maar in het wild ben ik er nog steeds geen fan van.
Jammer genoeg werd Paulien bij de tempel niet helemaal lekker dus is ze met een motor opgehaald om alvast naar de waterval te gaan. Vanaf de tempel weer een mooi stuk gelopen naar nog iets veel mooiers: het uitzichtpunt! Wat was dat prachtig! Je krijgt hier echt een goed beeld van het landschap dat helemaal vlak is, op een enkele kleine berg (of eerder heuvel) na. Ik denk dat de berg die wij beklommen, de hoogtste van heel Cambodja is. Chloë zag een mooi stuk rots die perfect diende voor een mooie landschap/portretfoto. Zij staan, ik een foto maken. Zo enthousiast als ik ben met mijn camera, heb ik van iedereen zo’n foto gemaakt. En ja, ik sta er gelukkig zelf ook nog op. Ook nog even een leuke groepsfoto gemaakt. Helaas zijn er naast Paulien nog een paar meiden afgehaakt, dus die ontbreken.
We vervolgden onze wandeltocht richting grote stenen dierenbeelden die midden in het bos staan. Daarnaast bevindt zich ook een pagode waar nog steeds monniken wonen. Ik kan me dat zo moeilijk voorstellen, helemaal verlaten in die jungle. Waar leef je van? En hoe kom je de dag door? Verstoppertje spelen, hutjes bouwen of bidden gaat op den duur toch wel vervelen lijkt me. Ik hou van de bossen maar ik zou me best opgesloten voelen. Vlak naast deze beelden stopten we voor de lunch. We mochten in een huisje zitten van één van de bewoners daar. Ik zeg wel huisje, maar het lijkt er in de verste verte niet op; het is een rechthoekig plateau, ongeveer een meter van de grond, de muren en het dak bestaan uit riet, bladeren, bamboe en een blauw zijl. Er is één kleine dichte ruimte, ik heb geen idee waar die voor gebruikt wordt, en dat was het zo’n beetje. Zo leven de mensen… Ongelofelijk! Na een lekkere lunch, die bestond uit rijst en stukjes vlees, brachten we een bezoekje aan de vleermuisgrot. Niet iedereen durfde naar binnen maar ik vond het natuurlijk wel spannend. Jammer genoeg zat mijn zaklantaarn niet in mijn rugzak, dus moest ik mijn camera gebruiken voor een beetje verlichting. Het was vochtig, pikkedonker en soms zo laag dat we bijna moesten kruipen. Heel raar, opeens stond er ook weer een soort bidplaats met gouden beelden, in die grot! Daar zit je toch niet voor je lol? Een stukje verder stopte Wonder om ons de vleermuizen te laten zien. Af en toe hoorden we er 1 langs vliegen maar we konden ze niet goed zien. Een foto van het plafond waar ze met z’n allen hingen, wilde ook niet echt helpen. Dan maar weer snel naar buiten.
Nienke had voor ons weer een jeep geregeld die ons naar de waterval zou brengen, we hoefden nog maar een half uurtje te lopen. Dit was ook echt weer een avontuur! Twee voorin de jeep, twee achterin, twee op het dak en twaalf (waaronder ik) in de bak. Het was zo grappig en we hebben ook de hele rit keihard gelachen. Door de jungle, over een soort verharde lava, door riviertjes, en ook hier was geen weg vlak natuurlijk. Wat een gehobbel en gebeuk, als ik nog niet beurs was, dan was ik het wel na die rit!

Waterval
Eindelijk aangekomen bij de waterval. We wilden zo snel mogelijk die lang verwachte frisse duik nemen dus Chloë en ik hebben ons omgekleed in een niet al te lekker ruikende wc. Ik had er helemaal zin in, niet alleen in die frisse duik maar ik kon ook eindelijk mijn nieuwe onderwaterhoesje voor mijn camera gebruiken! Was wel even een moeilijk momentje om ermee het water in te gaan. Ondanks dat ik hem thuis getest ben, ben je toch bang dat het gaat lekken.
Wat was die waterval prachtig! Net een sprookje, bijna niet te beschrijven. De waterval is ongeveer tussen de 15 en 20 meter met daaromheen heel veel groen en rotsen. Blauwe lucht met af en toe een witte wolk die boven de waterval uitsteken en de zon die in het water weerkaatst en de bladeren zo’n mooie kleur geeft! De zon maakte ook een regenboog aan de andere kant waardoor het echt een tropisch regenwoud leek.
Iedereen genoot van de frisse duik en ik ben lekker los gegaan met mijn cameratje. Gelukkig houdt Wonder ook wel van foto’s maken dus kon ik zelf ook nog op de foto. Het enige minpuntje tijdens dit heerlijke moment waren de Dr. Fish visjes die hier rondzwemmen. Eerst vond ik het wel weer lekker maar al snel vonden ze een blaar die tijdens het wandelen op het litteken op mijn teen is ontstaan, en gingen ze (heel pijnlijk) het velletje losbijten. Ik weet niet of dat wel heel hygiënisch was maar aangezien ik niet de enige met wondjes was, zouden we er wel achter komen als we allemaal een of andere rare uitslag krijgen. De waterval fungeerde ook gelijk als douche, dat was schoner dan de echte douches dus na het zwemmen lekker klungelig uitkleden en de avond/slaapkleding aan. Geen zin om weer die toiletten in te gaan us het was zitten op ons matje, broekje uit, onderbroek aan en hopen dat we niet begluurd zijn. Die mannen die er aanwezig waren, hadden volgens mij de tijd van hun leven met 1`5 vrouwen om hen heen!
De huisjes zijn geweldig! Ongeveer een meter boven de grond, alleen een hekje om ons heen en een dak boven ons hoofd, verder is alles open. We liggen direct aan de waterval dus het stromende water heeft als doel ons vanavond lekker rustig in slaap te laten vallen. De matjes van de vorige nacht zijn meegenomen en de roze klamboes hangen weer. Ik deel een ‘huisje’ met Chloë en Iris. Even relaxten voor het avondeten en – inmiddels is het al aardig donker aan het worden – met de zaklampen op zak naar de overkant van de rivier. De touwbrug was even spannend aangezien iedereen snel naar de overkant wilde en die brug dus flink ging wiebelen. We kwamen aan bij een pikkedonker restaurant waar de tafels al gedekt waren. Spannend! Dineren in het donker! Toch gingen de lichten al snel aan en werd het eten geserveerd. Eén keer raden: rijst! Wel lekker hoor, ik ben niet voor niets in een Aziatisch land.
Inmiddels begon het hard te waaien en zagen we in de verte flitsen, hopen dat het niet weer zo hard gaat regenen. Na het eten, moe terug. Nu gelukkig met z’n 3en op de brug dat ging een stuk beter. Nog even plassen, niet op de wc, lekker naast de rivier. Dat hoort er ook een beetje bij toch? Ik wist niet dat plassen zo bijzonder kon zijn; naast een stromende rivier (dat maakt het misschien ook makkelijker), onder een open hemel vol met sterren. Wauw! Gelukkig was er geen hand voor ogen te zien, dus ook de rode mieren waar het overdag van stikt, niet. Eenmaal veilig onder mijn klamboe had ik echt geen zin meer om mijn tanden te poetsen. Sorry, dat haal ik morgen wel weer in! Oordopjes weer klaargelegd en even mijn aantekeningen bijgewerkt. Dit is waarschijnlijk één van de meest bijzondere avonden/nachten van mijn leven. In de openlucht naast de waterval slapen, een hemel die af en toe flitst en dondert en het geluid van stromend water en krekels. Hoe mooi en bijzonder het ook is, mijn oordopjes gaan zo weer in om hopelijk de nacht weer rustig door te komen…

Bovenstaand stukje heb ik dus geschreven voor ik ging slapen. Helaas is mijn nacht iets anders verlopen dan verwacht. Een half uur later werd ik wakker omdat ik me niet lekker voelde. Dat is ongeveer tot 04.00 ’s nachts doorgegaan. Mijn lieve buurvrouw Iris mocht ik steeds wakker maken om me te vergezellen naar de toilet. Jullie weten inmiddels dat ik van de uitgebreide verhalen ben, maar hier ga ik het echt bij laten. Pijn in mijn maag en mijn darmen, de rest mogen jullie zelf bedenken!

Domper
Door afgelopen nacht, was ik zo verzwakt dat ik de laatste wandeltocht niet mee kon. Spiermijn in mijn hele lichaam en totaal geen energie mee. Gelukkig was ik niet de enige en bleven we met zijn zessen achter terwijl de rest van de groep verder trok. We moesten 3 uur wachten tot we 12.00 uur met een busje terug naar ons guesthouse gebracht. Om mezelf een beetje op te frissen, ben ik met Sofia in de waterval gaan zitten. Het is superondiep en je voelt het water lekker langs je benen stromen.
Het kleine stukje de berg op naar de auto was bijna niet te doen maar gelukkig wilde Elianne mijn tas dragen. In busje was het vreselijk; ik zat op de passagiersstoel waarvan de deur niet open kon. Mocht ik weer misselijk worden, was het een vervelende situatie geweest. Elianne, Sofia en Ruby achterin, waar het echt heel krap was en Faryal en Paulien bovenop al onze bagage. Op- en tussen ons moesten alle overige tassen een plekje krijgen dus het was echt niet te doen. Daarnaast stond mijn voetverwarming ook nog eens aan en die kon niet uit… Tijdens deze prettige tocht heb ik me nog goed gehouden. Voor de afwisseling werden we nog even aangehouden door een nogal boos uitziende agent. Onze chauffeur stapte zonder blikken of blozen uit, rommelde in het kastje naar de papieren en na deze getoond te hebben, konden we weer verder.

Terug in Phnom Penh voelde ik me al snel een stuk beter na een lekkere douche te hebben genomen. Nog even rustig aan vet en eten drinken en op tijd naar bed. Dit was weer een avontuur. De komende anderhalve week zit in gewoon in de stad en zal niet zoveel meemaken. Onze volgende trip is naar Sihanoukville, een kustplaats waar we lekker aan het strand gaan liggen. Wat mis ik dat zeg! Sorry voor degenen die dit nu wel echt een te lang verhaal vonden, mijn volgende blogs zullen echt minder lang zijn…